وزن مکانیکی به دست آوردن قطعات ریخته گری

هنگام تولید ریخته گری های مرموز با وزن مکانیکی ، چگونه می توان ضمن حفظ یا بهبود خصوصیات مکانیکی ، به هدف افزایش وزن رسید؟

هنگام تولید ریخته گری های مرده با وزن مکانیکی ، انتخاب مواد مناسب ، کلید اصلی اطمینان از نیاز محصول در ضمن حفظ یا بهبود خصوصیات مکانیکی است. ما باید چگالی مواد را در نظر بگیریم ، زیرا راه مستقیم برای افزایش وزن ، انتخاب ماده ای با چگالی بالاتر است. با این حال ، افزایش چگالی به سادگی ممکن است برای برآورده کردن تمام نیازهای عملکرد کافی نباشد ، بنابراین عواملی مانند قدرت ماده ، مقاومت در برابر خوردگی ، پایداری حرارتی و عملکرد پردازش نیز باید به طور جامع در نظر گرفته شود.

برای ریخته گری های مرموز با وزن مکانیکی ، مواد متداول شامل آلیاژهای آلومینیوم ، آلیاژهای روی ، آلیاژهای منیزیم و برخی از آلیاژهای مس است. این مواد دارای خواص ریخته گری و ماشینکاری خوبی هستند و می توانند مطابق سناریوهای مختلف کاربردی برای دستیابی به تعادل مورد نظر وزن و عملکرد تدوین شوند. به عنوان مثال ، برای قطعاتی که باید در برابر بارهای بزرگ مقاومت کنند ، آلیاژهای آلومینیومی با استحکام بالا یا آلیاژهای مس انتخاب می شوند و می توان قدرت آنها را از طریق فرآیندی مانند عملیات حرارتی بهبود بخشید. برای قطعاتی که به مقاومت در برابر خوردگی نیاز دارند ، مواد مقاوم در برابر خوردگی با عناصر خاص آلیاژ اضافه شده می توانند انتخاب شوند.

به منظور کاهش هزینه ها در حالی که نیازهای وزن را برآورده می کند ، مواد کامپوزیت یا ساختارهای مواد چند لایه نیز می توانند در نظر گرفته شوند. از طریق انتخاب معقول و طراحی ساختاری ، می توان به بهبود مضاعف در وزن و عملکرد ریخته گری های مجهز به وزن مکانیکی بدون افزایش هزینه های زیاد دست یافت.

در فرآیند ریخته گری مرده ، چگونه می توان پارامترهای فرآیند را برای کنترل دقت وزن و کیفیت داخلی ریخته گری های مجهز به وزن مکانیکی بهینه کرد؟

در فرآیند ریخته گری مرده ، بهینه سازی پارامترهای فرآیند وسیله ای مهم برای کنترل دقت وزن و کیفیت داخلی است ریخته گری های مجهز به وزن مکانیکی بشر فرآیند ریخته گری مرده شامل پارامترهای مهم مختلفی از جمله ریختن دما ، ریختن سرعت ، فشار ، زمان نگه داشتن و دمای قالب است که به طور مستقیم بر کیفیت قالب گیری ، دقت وزن و ساختار داخلی ریخته گری تأثیر می گذارد.

برای دستیابی به کنترل دقیق وزن و ساختار داخلی با کیفیت بالا ، ابتدا برای تعیین دمای مناسب و دمای قالب لازم است. دمای بیش از حد زیاد باعث می شود مایع فلزی بیش از حد روان باشد و به راحتی می توان نقص هایی مانند حفره های انقباض و انقباض را تولید کرد. در حالی که دمای ریختن خیلی کم بر ظرفیت پر کردن مایع فلزی و چگالی ریخته گری تأثیر می گذارد. دمای قالب بر سرعت خنک کننده و فرآیند تبلور ریخته گری تأثیر می گذارد و سپس بر ساختار و عملکرد داخلی آن تأثیر می گذارد.

ریختن خیلی سریع ممکن است باعث شود فلز مذاب در قالب تأثیر بگذارد و در نتیجه پاشیدن و ورود هوا ایجاد شود و بر کیفیت سطح و کیفیت داخلی ریخته گری تأثیر بگذارد. ریختن خیلی آهسته ممکن است باعث عدم وجود سیالیت کافی از فلز مذاب شود و بر یکپارچگی و دقت وزن ریخته گری تأثیر بگذارد. فشار به طور مستقیم بر ظرفیت پر کردن فلز مذاب و چگالی ریخته گری تأثیر می گذارد. فشار بیش از حد ممکن است باعث آسیب به قالب یا تغییر شکل ریخته گری شود ، در حالی که فشار بیش از حد ممکن است باعث نقصی مانند منافذ و کوچک شدن داخل ریخته گری شود.

کنترل زمان برگزاری نیز بسیار مهم است. زمان نگهدارنده کافی ممکن است باعث تقویت ناقص در داخل ریخته گری شود و در نتیجه نقصی مانند حفره های کوچک شدن و انقباض ایجاد شود. در حالی که زمان نگه داشتن بیش از حد ممکن است چرخه تولید و هزینه را افزایش دهد. بنابراین ، لازم است زمان نگه داشتن بهینه از طریق آزمایشات و بهینه سازی بر اساس شرایط خاص و فرآیند تعیین شود .